W piątek, 31 maja 2018 r., Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: “TSUE”) zadecydował, że Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko.
Sprawa została wniesiona do TSUE przez Komisję Europejską w 2016 r., w związku z brakiem prawidłowych ocen oddziaływania na środowisko rozpoznawczych odwiertów górniczych. Zgodnie z polskim prawem można dokonywać wierceń na głębokość do 5000 m bez uprzedniego przeprowadzenia oceny potencjalnego oddziaływania na środowisko. We wprowadzonej do polskich przepisów wysokiej wartości progowej nie uwzględniono wszystkich istotnych kryteriów i norm ustanowionych w dyrektywie, które należy zastosować przy określaniu, jakie typy projektów wymagają przeprowadzenia oceny. Zgodnie z prawem unijnym głębokie wiercenia wymagają oceny, w szczególności pod kątem powstających w ich wyniku odpadów, skutków dla wody i gruntu, wykorzystania zasobów naturalnych, ryzyka wypadków oraz wszelkich skutków, które mogą pojawić się w wyniku kumulacji z innymi podobnymi projektami lub podobną działalnością.